حفظ نظام به سبک میتی کومون!!

کارتون میتی کومون سال هاست که از صدا و سیما پخش می شود و کم تر کودک و نوجوانی (بلکه بزرگسال!) است که این کارتون را دوست نداشته باشد. نکته ی جالبی که در این کارتون خودنمایی می کند، این است که حاکم کشور، نماینده ی ویژه ای را به اقصی نقاط کشور می فرستد تا به ظلم و فساد موجود در کشور رسیدگی کرده و عدالت را اجرا کند. نکته این جاست که در اغلب موارد حاکم منطقه که نماینده ی حکومت است، فاسد بوده و جزء عاملین ظلم و فساد محسوب می شود.

با کمی دقّت در این نوع داستان پردازی می توان کارکرد اجتماعی مطلوب این اثر را مشاهده کرد. در این فیلم به خوبی این موضوع به تصویر کشیده می شودکه اگرچه امکان فساد رده های میانی و پایینی حکومت وجود دارد(چه بسا این اعتقاد باشد که اجتناب ناپذیر است)، ولی سیستم به فکر مردم بوده و شخص حاکم بزرگ نماینده ی مخصوصی فرستاده تا با عناصر فاسد(چه حکومتی و چه غیر آن) بدون اغماض و با عدالت کامل برخورد کند. این طرز بیان مطلب، مهم ترین تصویری که در ذهن مخاطب(که در این جا کودک هم هست و ذهنی آماده ی پذیرش دارد) شکل می دهد، این است که : چه حاکم بزرگ خوبی که نماینده ی مخصوصش میتی کومون است! و همین موضوع کافی است که مخاطب با وجود این که فسادهای زیادی از نمایندگان دولتی(حاکم منطقه ای) می بیند ولی با تصویری که از حاکم بزرگ (و بالاخص) نمایندگانش در ذهنش نقش می بندد، اعتمادش نسبت سیستم اداره ی کشور سلب نشده و می تواند حاکم بزرگ را به عنوان یک شخص مطمئن و خوب قبول کند. جالب تر این جاست که مخاطب اصلاً چیزی به نام حاکم بزرگ را نمی بیند و هیچ اطلاعاتی درباره ی او ندارد ولی ناخودآگاه حس خوبی نسبت به این شخص پیدا می کند. و دقیقاً کاری را می کند که ما سال هاست نیاز به آن را در رابطه ی بین مردم و انقلاب حس می کنیم. امروز واقعاً این نیاز حس می شود که رسانه ی ما برای معرفی انقلاب و رأس آن(ولایت فقیه) باید از چنین شیوه هایی بهره گیری کند. البته نه این که بحث کپی برداری و اجرای عینی چنین طرحی را مد نظر قرار دهیم؛ بلکه باید از این چنین شیوه های غیر مستقیمی برای جلب اعتماد مردم به نظام استفاده کنیم.

آفتی که امروز ما و رسانه های ما(صدا و سیما، روزنامه های بچه های انقلابی و فضای فعالیتی بچه های انقلابی در فضای سایبر) گرفتار آن شده ایم صرف معرفی مستقیم آن هم بدون تمرکز روی کارکردهای کلیدی انقلاب و ولی فقیه در جامعه و زندگی است. اگر دقتی به برنامه های صدا و سیما در مورد انقلاب و رهبری بکنیم، به راحتی متوجه می شویم که در اغلب آن ها هیچ نظامی برای این معرفی تعریف نشده و کاملاً بی هدف به تعریف و تمجید(هر چند به حق) پرداخته می شود و حرف هایی که گفته می شود واقعاً و به معنای واقعی کلمه غالباً برای مردم غیرملموس بوده و اعتماد قلبی مخاطب را به دست نمی آورد و حالتی بیش تر شبیه یک پروپاگاندا دارد!

به نظر می رسد که اگر فعالیت های رسانه ای ما به این سمت برود که در فیلم ها و کارتون هایمان (و ایضاً بقیه ی موارد مشابه) انقلاب را در قالب یک سیستم نشان دهیم که رهبری نقش فوق العاده کلیدی در پیش برد اهداف این سیستم دارد، اثر به مراتب بهتری روی جلب اعتماد مردم دارد. در کل این نکته امروز برای ما ضروری است که باید از شیوه های غیرمستقیم تر برای معرفی انقلاب و رهبری به مردم استفاده کنیم و صرف بازگو کردن جملات و خاطرات رهبری و پخش چیزهایی مثل عکس و کلیپ و ... کفاف این کار سنگین را نمی دهد و حتی ممکن است بعضاً نتیجه ی عکس بگیریم و در مخاطب حالت تدافعی نسبت به موضوع ایجاد کنیم.